หนูเลือกกินอาหารที่ไม่เน่าเสียและยังคงสภาพดี สามารถพัฒนาการเข็ดขยาดเหยื่อได้มีอาณาบริเวณของตนเองรู้จักแหล่งน้ำ และอาหารดีมีเส้นทางเดินที่ไปได้ไกล แต่มักเลาะตามกำแพงกล่องใสของกระสอบธัญพืชกินอาหารในบริเวณเดิมๆ

• ดื่มน้ำวันละ 15–30 มิลลิลิตร
• หนู 1ตัวทิ้งขน 1,000,000 เส้น/ปี
• ขับถ่ายมูล 25,000 ก้อน/ปี
• ปัสสาวะ 2.5 ลิตร/ปี

หนูสามารถส่งเสียงและรับฟังเสียงที่มีความถี่สูง 45Khz หรือ Ultrasound การมองเห็นภาพต่างๆของหนูไม่ดีนักเมื่อเทียบกับสายตามนุษย์(ขาว-ดำ)เป็นสัตว์ที่ว่ายน้ำและดำน้ำได้เป็นอย่างดีกระโดดได้สูงถึง 1 เมตร ไกลถึง 1.2 เมตร จากพื้นที่ราบกระโดดจากพื้นที่สูง 5-15 เมตร ลงสู่พื้นล่างได้อย่างปลอดภัยและไกลอย่างน้อย 2 เมตร หนูที่ทำความเสียหายและนำเชื้อโรคมาสู่คน

การป้องกันและกำจัด

1. กำจัดวัชพืชบริเวณนาข้าว ไร่ สวนจะทำให้หนูไม่มีที่อยู่อาศัยและแหล่งหลบซ่อนจากศัตรูธรรมชาติของหนูชนิดต่างๆ เช่น นกฮูๆก นกแสก เหยี่ยว เป็นต้น
   
   
2. การดักหนูจะใช้กรงดักหรือกับดักที่สามารประดิษฐ์ได้เองจากวัสดุเหลือใช้ เช่น ปี๊บน้ำมันวางดักตาทางเดินหนู ควรดักก่อนฤดูแล้งก่อนการปลูกข้าวหลายๆ ครั้ง จะเป็นการช่วยลดประชากรหนูลงได้
   
   
3. การขุดหนูเป็นการกำจัดหนูที่มีประสิทธิภาพคือ สามารถกำจัดหนูได้ทั้งรัง
   
   
4. การล้อมตีวิธีนี้สามารถทำได้บริเวณที่มีหญ้าขึ้นรก และมีน้ำชื้นแฉะโดยการใช้รถไถนาเดินตามวนเป็นวงกลมให้แคบเข้ามาจุดศูนย์กลางและมีคนคอย ดักตีหนูที่หนีออกนอกวงล้อมก่อนการเตรียมดินปลูกพืชในฤดูกาลต่อไป

การใช้สารเคมี

1. ก่อนการปลูกข้าวใช้สารเคมีชนิดออกฤทธิ์เร็ว เช่น ซิงค์ฟอสไฟด์ 80% ผสมกับอาหารหรือเหยื่อที่หนูชอบกิน เช่น ปลายข้าวเปลือกในอัตราส่วนสารเคมี 1ส่วนผสมเหยื่อ 100 ส่วนโดยน้ำหนักหรือใช้ซิงค์ฟอสไฟด์ 2% B(ฟาสคิล)ที่อยู่ในรูปเหยื่อพิษสำเร็จรูปเป็นก้อนๆ นำเหยื่อพิษไปวางตามคันนาในบริเวณที่สำรวจพบร่องรอยหนูในปริมาณ 1 ช้อนโต๊ะ 1 ถุงหรือหนึ่งก้อนตามชนิดของเหยื่อพิษ โดยวางเป็นจุด ห่างกันจุดละ 5-10 เมตร
   
   
2. สารเคมีออกฤทธิช้า เช่น โบรไดฟาคูม(คลีแร็ต)โฟคูมาเฟน(สะตอม)โบรมาดิโอโลน(เส็ด)เป็นสารเคมีที่หนูกินเพียงครั้งเดียว ตายก็สามารถใช้กำจัดหนูก่อนการปลูกข้าวได้เป็นสารเคมีที่อยู่ในเหยื่อพิษสำเร็จรูปเป็นก้อนหรือ บรรจุอยู่ในถุงพลาสติก นำไปวางตามคันนาหรือตามร่องรอยของหนูที่พบเป็นจุดห่างกันประมาณ 5-10เมตร
   
   
3. การใช้สารเคมีระหว่างปลูกข้าวระยะข้าวกำลัเจริญเติบโตควรใช้สารเคมีชนิดออกฤทธิ์ช้า เช่น โบรไดฟาคูม โบรมาดิโอโลน โฟคูมาเฟน ที่อยู่ในรูปของเหยื่อพิษสำเร็จรูปนำไปวางบริเวณตามข้างๆ คันนาหรือบริเวณที่พบร่องรอยของหนูเป็นจุดๆละ 1 ถุงหรือก้อนห่างกันจุดละ 5-10 เมตร เดือนละ 1 ครั้ง ประมาณ 3 ครั้งตลอดฤดูการเพาะปลูกก็เพียงพอต่อการควบคุมประชากรของหนูได้
   
   
   

วิธีกำจัดหนู

ทำการสำรวจภายในร้านเละนอกร้านหาที่อยู่อาศัยของหนูหรือร่องรอยของหนู เช่น รูหนู,มูลหนู,กลิ่นฉี่หนู เมื่อสำรวจจนพบแล้วก็จะทำการวางเหยื่อกำจัดหนู โดยแยกการใช้เครื่องมือเป็น 2 ลักษณะ คือ ภายในจะทำการวางเหยื่อพิษในถาดกาว ส่วนด้านนอกรอบๆจะทำการวางกล่องใส่เหยื่อพิษโดยแต่ละจุดจะห่างกัน 8 เมตร สำหรับเครื่องมือการกำจัดหนูอาจจะมีการเปลี่ยนแปลงไปในกรณีที่กำจัดหนูแล้วประชากรไม่ลดลง หรือเหยื่อกำจัดไม่ลดลง หรือพบซากหนูตายจำนวนน้อยแสดงให้เห็นว่าหนูเริ่มรู้ เครื่องมือที่จะสลับกันใช้ เช่น กับดักตีตาย,กรงดักหนู,ถาดกาวและอาหารพิษที่นำมาวางก็จะต้องเปลี่ยนแปลงรูปร่างและสีด้วยเช่น อาจจะเป็นสี่เหลี่ยมลูกเต๋า,ก้อนกลมๆ,วงรี, เปลี่ยนเป็นสีฟ้า,สีชมพู เพื่อไม่ให้หนูจำได้

วิธีการสังเกตุว่าหนู เริ่มลดลงและเข็ดขยาด

• ปริมาณเหยื่อลดลงในช่วง 3 วันแรก ประมาณ 3 ครั้ง
• เห็นหนูเริ่มเคลื่อนไหวช้าลงไม่กินอาหาร
• พบซากหนูตาย
• ได้กลิ่นเหม็นของซากหนู
• ไม่ได้ยินเสียงหนูร้อง,กัดกัน,และวิ่งเสียงดัง
• ร่องรอยทางหนูใช้เดินและนำอาหารออกไปกิน จะไม่สะอาดหรือเป็นทางไม่สะดวกเริ่มมีวัชพืชหรือเศษวัสดุต่างๆ เข้ามาปิดทับเส้นทางการสัญจรของหนู
  ประมาณ 80-90 % หนูจะตายและเข็ดขยายหนีจากร้านไป ในระยะเวลา ประมาณ 20 วัน แต่ทั้งนี้ถ้าหนูมีขนาดรังใหญ่หรือประชาการมากเวลาการกำจัดก็จะยืดออกไปอีก
• เมื่อประชากรหนูตายและย้ายที่อยู่อาศัยแล้วก็จะเป็นการป้องกันประชากรรังใหม่ ของหนูเข้ามาอีก คือ เข้ามาเพิ่มเหยื่อทุกๆ 1 เดือน เพราะโดยธรรมชาติของหนูบริเวณไหนมีแหล่งอาหารจะต้องมีผู้ครอบครองชุดใหม่ทันที